راستش هیچ چیز به اندازه ی این که همه ی زندگی ام را بریزم

‎راستش هیچ چیز به اندازه ی این که همه ی زندگی ام را بریزم توی چمدانی و تمام گوشه های دنج جهان را بگردم ، خوشحالم نمی کند !
‎دلم می خواهد بدانم ؛ زبانِ برگ ها در همه جای دنیا یکی ست ؟
‎ستاره ها همه جا یک جور می درخشند ، آفتاب ، با همین صمیمیت می تابد ؟!
‎و خدا همه جا به همین اندازه مهربان است ؟!
‎دوست دارم نبض زمین را بگیرم و گوشه گوشه ی جهان را نفس بکشم ،
‎دوست دارم همیشه در سفر باشم ...
‎که هیچ چیز به اندازه ی اکتشافات تازه و سفرهای طولانی ، خوشحالم نمی کند ...
‎سفر ، نوعی نقض قانون ثبات و تسلیم است ،
‎نوعی شکست دادنِ مشکلات ، دردها ، عادت ها و وابستگی ها
‎به عقیده ی من ؛ جهانگردها ، خوشبخت ترین آدم های زمین اند ،
‎غصه هایی که نباید را نمی خورند ، دردهایی که نباید را نمی کشند و قبل از اینکه رنجی به سراغشان بیاید کوله بارشان را می بندند و می روند ...
‎جهانگردها معنای درستِ زندگی را فهمیده اند
‎و شاید رنجِ آدمی از همین سکون و "یک جا ماندن" باشد ...
‎ #مسافرترین_زن_دنیا #سوباتان #سوباتان_تالش #تالش #سفر #طبیعت #طبیعتگردی