مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از میان لشکرش بیرون می

2_مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از میان لشکرش بیرون می آید و با امام حسین علیه السلام بین دو لشکر می ایستند. در آن حال امام حسین علیه السلام می گوید: اگر تو مهدی آل محمدی، پس عصای جدت رسول خدا صلی الله علیه و آله، انگشترش، لباس و عمامه و اسب او، اشترش غضبا نام، استرش دلدل نام، الاغ او يعفور نام، اسبش براق نام، تاجش و قرآنی که امیرالمؤمنین سلام الله علیه جمع کرده و بی تغییر و تبدیل است، کو؟
در آن حال، سلّهٔ قائم را احضار می فرماید که همه اینها در آن می باشد. امام صادق عليه السلام فرمود: همه اینها و متروکات همه پیغمبران در آن سلّه می باشد، حتى عصای آدم و نوح، ترکه هود و صالح، مجموعه ابراهیم، پیمانه یوسف، پیمانه و ترازوی شعیب، عصا و تابوت موسی که بقیه ترکه موسی و آل هارون در آن است و ملایکه آن را بر می دارند، زره داود، انگشتر سلیمان و تاجش، اسباب و اثاث سیّاحی عیسی و میراث همه انبیا و مرسلین در این سلّه می باشد.
چون امام حسین علیه السلام این ها را می بیند، به قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف میگوید: یابن رسول الله! از تو خواهش میکنم عصای رسول خدا صلی الله علیه و آله را در این سنگ بکاری و از خدای تعالی مسألت نمایی آن را روی این سنگ برویاند. غرض حضرت این است که اصحابش فضل مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را ببینند تا از او اطاعت کنند و با او بیعت نمایند. مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف عصا را برمی دارد و روی آن
سنگ می کارد. و پس در آن می روید، بلند میگردد و شاخ و برگ در می آورد به نوعی که بر لشکر امام حسین علیه السلام سایه می افکند، چون این معجزه از آن حضرت صادر می شود، امام حسین علیه السلام می گوید: الله اكبر! یابن رسول الله! دستت را دراز کن تا با تو بیعت نمایم. سپس امام حسین علیه السلام و لشکرش با او بیعت می کنند مگر چهار هزار نفر از آنهایی که قرآن حمایل کرده، لباس های پلاس پوشیده‌اند و به طایفه زیدیه مشهورند. ایشان بیعت نمی کنند و میگویند رویانیدن عصا جز سحر عظیم نیست. ترجمه حدیث مفضل به نقل از ترجمه جلد سیزدهم بحارالانوار.
مختصر بصائر الدرجات، ص190
بحارالانوار، ج 53، ص35
العبقری ج8 ص593