خب من عشق را جورِ دیگرے می دیدم...
خب من عشق را جورِ دیگرے می دیدم...
از اولش هم همین طور بودم!
این کہ مبثلِ یک دکمه ے شُل بہ پیراهنِ کسے آویزان باشم را دوست نداشتم...!
این کہ مثلِ تابلوے راهنما مدام یادآورِ باید و نبایدے باشم را دوست نداشتم؛
ایــن کـہ.....!!!
من مے خواستم با هم عبور کنیم؛
گاهے حتے پس و پیش؛
امـا در حرکت...
من ایستادن را قبول ندارم،
من درجا زدن را دوست ندارم،
من از هر آنچہ کہ او را از رفتن باز مے دارد بیزارم...
مے خواستم قایقِ نجات باشم،
بالِ پرواز باشم،
چراغِ روشنے کہ از هر جاے تاریکے نگاه کند مے بینَـد اش...
مے خواستم هر جا ایستاد و خستہ شد، نوکِ قلہ را نشانش بدهم و سرخوشانہ پا بہ پایش بدَوَم، حتے اگر خودم بہ هیچ جا نرسم...
"هیچ وقت تصاحب کردن را یاد نگرفتم"!
این کہ بروے با چنگ و دندان یک کسے را مالِ خودت کنے،
یک چیزے را بہ خودت ببندے،
دستِ کسے را تنہـا براے آن بگیرے کہ فرار نکند؛
مگر نہ اینکہ هر کَس تنہـا بہ خویشتنش تعلق دارد، پس جنگ براے چہ؟؟؟!!
آدمیزاد بخواهد دلش بہ ماندن باشد هزار فرسخ هم دور شود، باز هم مانده است...!
وقتے کسے را دوسـت دارے،
باید از خودت بدانے اش... آدمیزاد مگر براے داشتنِ خودش میجنگد؟؟؟!!
↶من بلد نیستم بجنگم!
سخت ترین روزها را فقط گریہ مے کنم و فکر مے کنم لابد دلش جاے دیگرے ست و آدم نباید دنبالِ رفتنے ها بدَوَد...! باید بنشیند پشتِ در و یواشکے گریہ کند↷...
من با بند بندِ وجودم دوسـت مے دارم و سیاست و حساب و کتاب و روانشناسے و تاریخ و جغرافے را هم دخالت نمے دهم...
من فقط زندگے مے کنم و زندگے هم بالاخره یک جا تمام مے شود...
⇜بگوییم دوسـتت دارمـ❥ و بنشینیم بہ تماشا...
بگوییم دوسـتت دارمـ❥ و دست و پا نزنیم...
اشک و لبخندمان را بغل بگیریم و همہ چیز را صبورانہ بسپاریم بہ زمان، چرا کہ زیرِ آسمان براے هر چیز زمانے ست...⇝
↲حـــالا بعضے وقت ها یک چیزِ کوچکے توے قلبم خستہ است،
دلش مهربانے مے خواهد،
بعضے وقت ها بیخودے تند تند مے تپد
و تقصیرِ هیچ کس هم نیست؛ بیخودے دیوانہ مے شود و دلش کرور کرور لحظہ هاے بے دغدغہ ے عاشقانہ مے خواهد؛
دلش مے خواهد مے توانست بگوید:
"مسافرِ کوچولو، شازده کوچولوےِ من، یا بیا و کنارم بمان، یا این دخترکِ مغرورِ گل بہ دامنِ بہـانہ گیر را با خودت بردار و ببر گوشہ اے با عشق گم و گورش کن"...
از اولش هم همین طور بودم!
این کہ مبثلِ یک دکمه ے شُل بہ پیراهنِ کسے آویزان باشم را دوست نداشتم...!
این کہ مثلِ تابلوے راهنما مدام یادآورِ باید و نبایدے باشم را دوست نداشتم؛
ایــن کـہ.....!!!
من مے خواستم با هم عبور کنیم؛
گاهے حتے پس و پیش؛
امـا در حرکت...
من ایستادن را قبول ندارم،
من درجا زدن را دوست ندارم،
من از هر آنچہ کہ او را از رفتن باز مے دارد بیزارم...
مے خواستم قایقِ نجات باشم،
بالِ پرواز باشم،
چراغِ روشنے کہ از هر جاے تاریکے نگاه کند مے بینَـد اش...
مے خواستم هر جا ایستاد و خستہ شد، نوکِ قلہ را نشانش بدهم و سرخوشانہ پا بہ پایش بدَوَم، حتے اگر خودم بہ هیچ جا نرسم...
"هیچ وقت تصاحب کردن را یاد نگرفتم"!
این کہ بروے با چنگ و دندان یک کسے را مالِ خودت کنے،
یک چیزے را بہ خودت ببندے،
دستِ کسے را تنہـا براے آن بگیرے کہ فرار نکند؛
مگر نہ اینکہ هر کَس تنہـا بہ خویشتنش تعلق دارد، پس جنگ براے چہ؟؟؟!!
آدمیزاد بخواهد دلش بہ ماندن باشد هزار فرسخ هم دور شود، باز هم مانده است...!
وقتے کسے را دوسـت دارے،
باید از خودت بدانے اش... آدمیزاد مگر براے داشتنِ خودش میجنگد؟؟؟!!
↶من بلد نیستم بجنگم!
سخت ترین روزها را فقط گریہ مے کنم و فکر مے کنم لابد دلش جاے دیگرے ست و آدم نباید دنبالِ رفتنے ها بدَوَد...! باید بنشیند پشتِ در و یواشکے گریہ کند↷...
من با بند بندِ وجودم دوسـت مے دارم و سیاست و حساب و کتاب و روانشناسے و تاریخ و جغرافے را هم دخالت نمے دهم...
من فقط زندگے مے کنم و زندگے هم بالاخره یک جا تمام مے شود...
⇜بگوییم دوسـتت دارمـ❥ و بنشینیم بہ تماشا...
بگوییم دوسـتت دارمـ❥ و دست و پا نزنیم...
اشک و لبخندمان را بغل بگیریم و همہ چیز را صبورانہ بسپاریم بہ زمان، چرا کہ زیرِ آسمان براے هر چیز زمانے ست...⇝
↲حـــالا بعضے وقت ها یک چیزِ کوچکے توے قلبم خستہ است،
دلش مهربانے مے خواهد،
بعضے وقت ها بیخودے تند تند مے تپد
و تقصیرِ هیچ کس هم نیست؛ بیخودے دیوانہ مے شود و دلش کرور کرور لحظہ هاے بے دغدغہ ے عاشقانہ مے خواهد؛
دلش مے خواهد مے توانست بگوید:
"مسافرِ کوچولو، شازده کوچولوےِ من، یا بیا و کنارم بمان، یا این دخترکِ مغرورِ گل بہ دامنِ بہـانہ گیر را با خودت بردار و ببر گوشہ اے با عشق گم و گورش کن"...
۱۴.۱k
۰۵ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.