دوست داشتن واقعی را آن رفیق مجازی

😶 دوست داشتن واقعی را آن رفیق مجازی
بمن آموخت
او که نه با رنگ صدایم آشناست
نه برق نگاهم
و نه گرمی دستانم.....
بی هیچ چشمداشتی احوالم را میپرسد
و به انتظار سلام دوباره ام 
مینشیند
تا خلوت این دل زنگار گرفته را
با کلمات پر محبتش بشکند
همان ک می نشیند پای تمام دیوانگی هایم و میخواند حرف های بی سر و تهم را
او همین است که صدایش با دل خاموشم
هم آهنگ است
دوستش دارم به اندازه ذره ذره تنهاییم
و نهایت احساس خشکیده ام
او همان است که به دل ساده ام فهماند 
دوست داشتن چقدر زیباست!!!! و اسان😢