من دختر اهوازم ... در سینه پُراز رازم

‌من دختر اهوازم ... در سینه پُراز رازم
خون در رگِ من گرم است ... باعشق، هم آوازم

دلداده ی کارونم ... دلبسته ی شبهایش
از خوبی اقوامش پیش همه مینازم
‌
در معرفت و یاری، چون مرغِ سبُکبالم
هرکس مددی خواهد، آماده به پروازم
‌
صحرای محّبت را، من چشمه ی احساسم
بر ظلمت شبهایش نورانی مهنازم
‌
از مستی وشیدایی، چون موجِ خروشانم
بر هرکه مرا خواهد جان و دل خود بازم
‌
من دختر کارونم ... آن رودِ روان و پاک
بر زورق غمهایت، دریاچه ی اعجازم ...
‌
‌
‌
‌
‌
‌
‌
‌ ‌