خدایا

خدایا
اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﻭ ﭘﺴﺘﻲ ﻭ ﻓﺮﻭﻣﺎﻳﮕﻲ‌ﺍﻡ
ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻳﻲ ﺑﺎ ﺑﺰﺭﮔﻲ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺘﺖ
ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﻲ‌ﺳﺰﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﻥ ...
...ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻭﺭﻃﻪ ﻧﻮﻣﻴﺪﻱ ﺑﻴﻔﺘﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﺟﻮﻳﺎﻱ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻲ.
...ﺧﺪﺍﻱ ﻣﻦ!
ﺗﻮ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻟﺖ ﻋﻈﻴﻤﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﺍﻥ ﻣﺒﺘﻼ‌ﻳﻢ!
ﺗﻮ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭﮔﺬﺭﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ‌ﺍﻱ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ‌ﮐﻨﻢ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺯﺷﺘﻲ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ.
...ﺧﺪﺍﻱ ﻣﻦ!
ﺗﻮ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺰﺩﻳﮑﻲ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ‌ﺍﻱ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‌ﺍﻡ.
...ﺗﻮ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭ ﺩﻟﺴﻮﺯ ﻣﻨﻲ! ...
...ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺗﻮ ﮐﻲ ﻧﺒﻮﺩﻱ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﺩﻟﻴﻞ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ؟
ﺗﻮ ﮐﻲ ﻏﺎﻳﺐ ﺑﻮﺩﻩ‌ﺍﻱ ﮐﻪ ﺣﻀﻮﺭﺕ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ؟
ﺗﻮ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ‌ﺍﻱ ﻛﻪ ﻇﻬﻮﺭﺕ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺁﻳﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟
...ﮐﻮﺭ ﺑﺎﺩ ﭼﺸﻤﻲ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺎﻇﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺒﻴﻨﺪ.
ﮐﻮﺭ ﺑﺎﺩ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﮐﻪ ﺩﻳﺪﻩ‌ﺑﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭﻧﻴﺎﺑﺪ.
ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺩ ﭘﻨﺠﺮﻩ‌ﺍﻱ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻇﻬﻮﺭ ﺗﻮ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻧﺸﻮﺩ.
ﻭ ﺯﻳﺎﻧﮑﺎﺭ ﺑﺎﺩ ﺳﻮﺩﺍﻱ ﺑﻨﺪﻩ‌ﺍﻱ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻧﺼﻴﺐ ﻧﺪﺍﺭﺩ.