وقتی دختر باشی و تنها وقتی روز تعطیل باشد و وسط

وقتی دختر بـاشی و تنها ، وقتی روزِ تعطیـــل بـاشد و وسطِـ بعد از ظُهر ،

وقتی بدانی دوره و زمانه بــد شده استـــــــ ؛

تنهایی قدم زدن در یک کوچه ی 100-150 متریِ باریکــــ و خلوتـــــ ، در یک غروب دلگیـــــر

دیگر آنقدر ها هم شاعرانه نیستــــــــ ...

دائم خدا خدا میکُنی کوچه کوتاه تر شود ! چِشمت دائم به إنتهای کوچه استــــــــ

همان جا که دختر بچه ای با دوچرخه اَش در حالِ بازی استــــــــ

امیدوار می شوی در کنارش خانه اَست و خانواده ای

و حتماً به آنجا که بِرِسی دلت قُرص می شود برای ادامه ی راه ...!
هــعی...