عادت، ناجوانمردانه ترین بیماریست، زیرا هر بداقبالی را به

عادت، ناجوانمردانه ترین بیماریست، زیرا هر بداقبالی را به ما می قبولاند، هر دردی را و هر مرگی را.

در اثر عادت، در کنار افرادِ نفرت انگیز زندگی می کنیم، به تحمل زنجیرها رضا می دهیم، بی عدالتی ها و رنج ها را تحمل می کنیم. به درد، به تنهایی و به همه چیز تسلیم می شویم. عادت، بی رحم ترین زهر زندگیست. زیرا آهسته وارد می شود. در سکوت کم کم رشد می کند و از بی خبری ما سیراب می شود و وقتی کشف می کنیم که چطور مسمومِ آن شده ایم، می بینیم که هر ذرّه بدنمان با آن عجین شده است، می بینیم که هر حرکت ما تابع شرایط اوست و هیچ داروئی هم درمانش نمی کند....