گُل فرسٖتادی مرا، ای خوش تر از گُل روی تو

گُل فرسٖتادی مرا، ای خوش‌تر از گُل روی تو
گُل نباشد در لطافت، چون بهشتی خویِ تو

جز دلی رنجور و غیر از نیمه‌جانی دردمند

من چه دارم تا به جای گُل فرستم سوی تو؟