از دید بقیه روی پاهام وایسادم، حالم خوبه و واقعاً قوی ام.

از دید بقیه روی پاهام وایسادم، حالم خوبه و واقعاً قوی‌ام. اما حقیقت اینکه که خستم، تیکه تیکه شدم، می‌خوام فرار کنم، می‌خوام برم و ناپدید شم!


دشمن من؟
قطعا مغزم!
مغزی که یادآوری میکنه ذره به ذره و ثانیه به ثانیه از اتفاقات و احساساتي که تا مغز استخونمو به درد آوردن . . .