روزی در عرش و روزی

روزی در عرش و روزی...

روزی سرداری ما را با خودش به عرش می‌برد و روزی دیگر هواپیمایی در اثر خطای انسانی (!) سقوط می‌کند...



به خودمان که می‌آییم می‌فهمیم ما مسافران آن هواپیما بودیم؛ روزی در عرش و روزی...

داریم زیر و رو می‌شویم و در اثر همین فتنه هاست که غربال می‌شویم.



«آری زمانی بر مردم می‏ آید که دل مؤمن در درونش آب می‌شود، همانطور که سُرب در آتش آب می‌شود و نیست سبب آن، مگر اینکه فتنه‌ها و بدعت‌هایی را که در دین آن‌ها ظاهر گشته مشاهده می‌کند و توانایی تغییر و برطرف ساختن آن‌ها را ندارد.» (امالی طوسی، ج 2)



از سرزنش هیچ سرزنش گری نمی‌ترسیم و تا آخر (همان آخر) پشت حق و صداقت می‌ایستیم



تلنگر

لینک کوتاه پست:
https://masaf.ir/mahdiaran/post/33286