جمعه

جمعه
مسافری ست خسته ....
از راه می رسد
با کوله باری از دلتنگی
و بغضی به بزرگی یک هفته
که مانده در گلویش ...
غروب که می شود
تاب نمی آورد
بغصش می ترکد ...
درست مثل من
که غروب های جمعه
بی تو بودن را
گریه می کنم در خودم