از منظر آگاهی اتفاقی که برات افتاده اینه که انرژی درونیت

از منظر آگاهی اتفاقی که برات افتاده اینه که انرژی درونی‌ت در یک محیط بیرونی به چالش کشیده میشه. این یعنی هنوز منبع انرژی‌ت بیشتر بیرونه تا درون. محیط‌های مثل مدرسه، با قوانین، محدودیت‌ها، نگاه‌های قضاوت‌گر و رفتارهای تحقیرآمیز، خودشون طراحی شدن که تو رو وارد یک الگوی جمعی کنن، نه این‌که فردیتت رو رشد بدن. به همین خاطر ناخودآگاه انرژی رو می‌کشن.

اما اصل ماجرا اینه:
تو قدرت داری حتی در همین محیط هم منبع انرژی خودت باشی.
یعنی چی؟
یعنی یاد بگیری انرژی رو از درون خودت بسازی، نه از تأیید یا شرایط بیرون. این دقیقاً همون جاییه که آگاهی و تمرین‌های درونی معنا پیدا می‌کنن.

چند نکته عمیق برای این شرایط:
1. مشاهده بدون قضاوت :هر بار که حس می‌کنی مدرسه انرژی‌ت رو می‌گیره، فقط نقش یک “ناظر” رو بازی کن. یعنی از درون ببین «این حس داره در من شکل می‌گیره» بدون این‌که فوراً واکنش بدی. این کار به مرور قدرت ذهن تو رو از محیط پس می‌گیره.
2. لنگرهای کوچک انرژی :حتی اگر وقت مدیتیشن‌های طولانی نداری، در طول روز نفس‌های عمیق سه‌تایی یا مانتراهای کوتاه مثل «من حضورم» یا «من نوری در این فضا هستم» رو زیر لب تکرار کن. این کار مثل وصل شدن به یک منبع داخلی می‌مونه.
3. مراقبت کوچک از خودت :حتی اگر در مدرسه احساساتت خرد میشه، هر بار که فرصتی هست یک کار کوچک برای خودت انجام بده: یک نوشیدنی سالم، نوشتن چند خط، یا حتی لبخند زدن به خودت تو آینه. این کارهای کوچک مثل دانه‌های نور درونت رو زنده نگه می‌کنن.
4. یادآوریِ جایگاه واقعی خودت :تو فقط یک دانش‌آموز در یک محیط اجباری نیستی؛ تو یک آگاهی بی‌نهایتی که در حال تجربه‌ی یک فصل از سفرشه. این دیدگاه مثل سپر عمل می‌کنه و اجازه نمی‌ده اتفاقات بیرونی هویتت رو ببلعن

این مسیر یعنی «پیدا کردن کوه درون» حتی وقتی نمی‌تونی به کوه بیرون فرار کنی.
وقتی این قدرت درونی جا بیفته، محیط بیرونی هرچقدر هم سخت باشه دیگه نمی‌تونه تو رو خاموش کنه...
۳۶۹♻️