مرد آفریده شده تا تکیه گاه شود

مرد آفریده شده تا تکیه گاه شود

مرد برای لطافت و حسودی و چشم وهمچشمی نیامده...

مرد برای مبارزه آمده....

برای جهاد ....

برای سماجت...

برای جنگ با غول زندگانی ...

برای نبرد بی وقفه و بی انتها آمده...

برای به آرامش رساندن خانواده اش آمده...

برای شکسته شدن غرورش آمده...

همین که تبسم را بر لب زنش ببیند...

همینکه لبخند را برچهره دخترش ببیند...

همینکه پسرش بتواند پیش دوستانش سر افکنده نباشد...

همینکه خواهرش بتواند به او تکیه کند و مادرش با او درد دل کند و پدر پیرش جوانی خودش را در او ببیند....

مرد را خوشبخت میکند!

مرد...

آمده تا ستون خانواده شود

آمده بسوزد تا روشنایی بخشد.

جبر زندگانیش است ...اجباری ملس نه اختیاری با هوس.

هیچ گوهر گرانبهایی هیچ مرد جنگی را خوشحال نمیکند جز آرامش خانوده اش.

مرد مهرورزی بلد نیست...
چون مادر نیست.

بهترین هدیه برای یک مرد ..
یک تشکر واضح و شفاف به همراه
لبخند و آرامش خانوده اش هست‌.
بدون هزینه...

« عمر و عزتشان زیاد »