بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت سوم :
که کسی به فکر مقصد و اوضاع و احوالش پس از مرگ نباشد و در رشد و اصلاح خود و جامعۀ انسانی نکوشد؛ بلکه مانند یک حیوان زندگی کند و مانند یک حیوان بمیرد؛ حال فرقی ندارد که حیوان اهلی باشد یا وحشی! چون بالاخره هر دو می‌میرند.
نشاط یا افسردگی : برای کسی که ماده‌گرا می‌باشد و جز طبیعت را نمی‌شناسدو هیچ شناخت و اعتقادی به توحید و معاد و تداوم حیات پس از مرگ ندارد، حتی همین زندگی دنیوی نیز افسردگی می‌آورد، چرا که همه چیز را محدود، گذرا و فانی می‌بیند و نمی‌تواند هیچ آیندۀ روشنی برای خودش متصور گردد.
برای چنین کسی، هیچ ارزش و ضد ارزشی باقی نمی‌نماند اومانیسم، چرا که در تصور او، عاقل و جاهل، دانشمند و نادان، عادل و ظالم، با اخلاق و فاسد و... همه به طور مساوی می‌میرند و خاک می‌شوند! اما، حکم عقل سالم و تذکر خداوند متعال در قرآن مجید، این است که هیچ دو چیزی مساوی نیستند و به یک نتیجه و مقصد واحد یا عاقبت برابر نمی‌رسند؛ چنان که فرمود: قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ - بگو آيا كسانى كه مى‌دانند و كسانى كه نمى‏‌دانند يكسانند؟! تنها خردمندانند كه پندپذيرند. (سوره زّمر بخشی از آیه 9)
و فرمود: قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ - بگو هرگز ناپاك و پاك مساوی نيستند؛ اگر چه كثرت ناپاكها تو را به شگفتی بيندازد؛ از مخالفت خدا بپرهيزيد ای صاحبان خرد، تا رستگار شويد.(سوره مائده آیه 100)
بنابراین، این یاد مرگ است که به زندگی روح و معنا می‌بخشد و انگیزه و امید برای خوب و سالم رسیدن ایجاد می‌کند.
یاد مرگ برای کسی که به توحید و معاد و تحقق وعده‌های الهی باور و ایمان دارد، یادپایان حیات نیست که افسردگی بیاورد، بلکه یاد به پایان رسیدن رنج سفر - پایان درد و غم دوری، رسیدن به مقصد و دیدار معبودِ محبوب است که بسیار نشاط‌ آور می‌باشد. (ادامه دارد...)