شب چه زیبا می شود وقتی که مهتابش تویی

شب چه زیبا می شود وقتی که مهتابش تویی
تا مــونالیــــزاتریـن لبخنــــدِ در قابـش تویی

عشـــــق از چشمـان تـو بایـد نگـهداری کند
سرمــه کوبِ نسخـه ی خطـیِ نایابش تـویی!

مثـل قــــرص مــاه، در لیـــوانِ آبِ آسـمـان
شب که آرام است یعنی قـرص اعصابش تویی

نم نمِ سنتــــورِ باران، کوک با چشـمـان توست
پلــک برهم می زند هر نُـت که مضـرابش تویی

لزره انداز است تـن پـوش سفیـــد مخـــملت
انزلـــی بـرف آمـده یا قـوی تالابـــش تویی؟

تا ابـــد خدمـتــــگزارِ نـازکـردن های توسـت
هرکســــی که دختـــرِ مغـرورِ اربابـش تویی!

ابن سیریــــن هم ندیده سیـر در خوابش تو را
هر که شد دیوانـه ات، تعبیـر بی خوابش تویی

رستـم از داغِ اساطیـریِ تو دل خـــــونِ عشق
تا شقایـق هست یعنی زخـمِ سهـرابش تویی

با تو بـــودن آرزویـی تا ابــَــد شایـد محــــال
خوش به حال هرکسـی دلتنگ و بی تابش تویی

بــــرگ های دفتــــرم یـک دهـکده انگــور شد
هر غـزل که می سرایم،خوشـه ی نابش تویی!