تو صیادی مه اشکارم ولم کو

تو صیادی مه اِشکارم ولم کو
وه آزادی سزاوارم ولِم کو
قفس تنگه مه یه عمره که وازه
شکاری پاچِه کوهسارم ولم کو
ده ئی ول بی نصیوم ای دوس
وه ناحق مه گرفتارم ولم کو
آقا اصلا ده اوج بی گناهی
قبول دارم کنهکارم ولِم کو
وه تی خوت ، تو پرستاری مه بیمار؟
پرستارم منت بارم ولم کو
ولم کو تا وه درد خوم بمیرم
اگر چه ژار و بیمارم ولم کو
عزیزه ول کو وا بار جگایی
مه هوکاره وه ئی بارم ولم کو