وَقتی پاٰیِ تـودرمیاٰن باشد،

وَقتی‌پاٰیِ‌تـودرمیاٰن‌باشد،
بَرایم‌کوچک‌وبزرگی‌اَش،
ناٰدان‌یاعاقلی‌اش،
زَن‌یامَردبودنَش‌اهَمیت‌نَدارد...
حَسودی‌میکُنم‌به‌اویی‌که‌قَراراست،
اولویتِ‌تُوباشدومَن‌بَعدازاو...!
حَسودی‌چیزِعَجیبی‌سْت،
اَماآن‌راهَم‌چون‌برایِ‌توست‌دوست‌ْدارم...
حَسودی‌کاری‌میکُندکه‌اَزتوروی‌بَرگَردانَم،
اماشَب‌تابامداد،
درگیرِتو،
خواب‌به‌‌چِشماٰنم‌نیایَدودرخیالَم‌تورابِبینَم...
همه‌یِ‌این‌هاٰتقصیرِتوست...
تُومَرا‌دَرْک‌نِمیکُنی،
نِمی‌توانی‌بِفهمی‌کِه‌زِندگی‌اَم‌،
وَصل‌ْاست‌به‌لَبخندهایِ‌شیرینی‌کِه‌میزَنی...
لَبخندی‌کِه‌هَمچون‌شِکوفه‌یِ‌گیلاس‌ْزیباٰست،
ودِل‌وجانَم‌راهَمواره‌میبَرد...

عۣۗـۙشۣۗـۙقۣۗ ❤💍