قرص مهتاب بیا ، هیزیِ مردم به درک

قرص مهتاب بیا ، هیزیِ مردم به درک

تو بفرما " مهِ نو " حق تقدم به درک

رگِ روحم به لبِ تیزِ دو ابروت خوش ست

قصه ی داس و گلوی گلِ گندم به درک

زیر آن سقفِ طلا کافه ی خورشید به پاست

خُرده فرمایشِ روحانیِ در قم به درک

دود از گوش و سر و چشم و زبانم برخاست

غزلِ حافظ و " آن ناز و تنعم " به درک

گر چه از سیلیِ موهای تو گوشم سرخ ست

نازِ شصتت گل من ، حسِ تَخاصم به درک

با مِش و گیسِ طلایت کمرِ سکه شکست

کوهِ نورِ غزلم ، نرخ تورم به درک

آتشِ معرکه در کنج لبانت بالاست

خودکشی کردنِ این عاشقِ کَژدم به درک

گونه ی خشک لبم خیره به یک بوسه ی توست

لمسِ بی حاصلِ در خواب و تجسم به درک

چشم امّید دلم باز به رقصیدن توست

نشعگی های تنِ تُردِ تَوَهم به درک

این تو وُ محمد شاعر شده در مکتبِ هند

طعنه ی مردم و یک اَنگِ ترحم به درک

****