امشب که بس تاریک و تنهایم

امشــــب که بس تاریک و تنهایم
بیا ای روشـــنی، اما بپوشان روی
که می ترســـم تو را خورشید پندارند
و می ترســم همه از خواب برخیزند
و می ترسم که چشـــم از خواب بردارند

نمی خواهم ببـــیند هیچ کس ما را
نمی خواهم بـــداند هیچ کس ما را

و نیلوفر که سر بر می کشــد از آب
پرســــــــــــتوها که با پرواز و با آواز
و ماهی ها که با آن رقص غوغایی
نمی خواهم بفهــــــــمانند بیدارند

شب افتاده ســـــــــت و من تاریک و تنهایم
در ایوان و در تالاب من دیری ست در خوابند
پرستو ها و ماهـــــــــی ها و آن نیلوفر آبی

بیا ای مهــــــــربان با من!
بیا ای یاد مـــــــــــهتابی...