کسی چه می داند

کسی چه می داند !!!
که من هوش و حواسم را
لا به لای ته ریش مردانه ات
گم کرده ام !!!!
نشانی قلبت راهرگز از یادنبرده ام
فرسنگها هم دور باشی هوایت که به سرم بزند
می نشانمت کنار رویاهایم
دستهای دلواپسی ام را قفل میکنم به بودنت ...
تو...
همان جان منی...
که گاهی می رسی به لبهایم...
دستانت مال من که باشد
فرقی ندارد...
سقفی بالای سرم باشد یا نه
وقتی چهار دیواری بازوانت مال من است...