اگر نگاه کنی پیش پای چشمانت

اگر نگاه کنی پیش پای چشمانت

یتیم پُر شده در کوفه های چشمانت


مگر چه دیده ای از شهر کوفه ی من که

گرفته باز دوباره هوای چشمانت


به غیر اشک خجالت نداشتم آقا!

نداشتم که بیارم برای چشمانت


و در قبال تمام جفای چشمانم

ندیده ام بخدا جز وفای چشمانت


نشسته ام که کمیل نگاه تو باشم

که مستجاب شوم با دعای چشمانت


تو مُهر سجده من ؛ تو ابوتراب منی

رواست اینکه بیفتم به پای چشمانت


و یطعمون علی حُبّه شما هستید

منم اسیر و یتیم و گدای چشمانت


بخوان دو آیه برایم ؛ دو آیه از چشمت

سپس مرا بنشان در حرای چشمانت


چه دیده ای که دو چشمت دو کاسه ی خون شد

چه دیده ای به مدینه ، فدای چشمانت


به پیش چسم تو یاس تو را چقدر زدند!!؟

چقدر صبر نموده خدای چشمانت


و میخ قصه ی تلخیست در نگاه شما

که سالهاست گرفته عزای چشمانت....