وسط هفته ایستاده است و

‎وسطِ هفته ایستاده است و
‎تنهایی ازش می بارد
‎نه پای رفتن دارد
‎نه دلِ ماندن...
‎سه شنبه ها می توانم بفهمم مادر چرا با فروغ اشک می ریزد
‎سه شنبه ها می توانم بفهمم وقتی پدر می گوید
‎از من گذشته است
‎شما فکری به حال باغچه کنید،
‎منظورش از باغچه
‎تنها همان رُزِ کنارِ حیاط است...
‎سه شنبه ها می توانم بفهمم کجا ایستاده ام و چقدر غمگینم...
‎و من فکر میکنم
‎فکر میکنم
‎تو را شبیه سه شنبه ها دوستت دارم
‎انبوهم از دوست داشتنت
‎اما
‎چه دلتنگ..،
‎سه شنبه ها وسطِ دوست داشتنت می ایستم
‎تنهایی ازم می بارد
‎نه پای رفتن دارم
‎نه دل ماندن...