من مستم و بنگر به دلم هست هیاهو

‍ من مَستمُ و بِنگر ؛به دلم هست هیاهو
در بندِ دو چَشمانِ توأم ؛ ای گُلِ جـادو

ژرفی به نگاهت بوَدُ و دل همـهْ بیتاب
در گوشهٔ زندانِ توأم ؛ زان خَمِ گیسـو



گر زلفِ رهایِ تو مـرا ؛ دست توان بوُد
از دورِ فلک میگذرم ؛ تا که به هر سو

از بَزمِ شبم با گُل و پروانه ؛ چه دانی ؟
تا صبحِ سَحَر رنگ نمانده ست به این رو

نازم که سـراغ از منِ بیچــاره بگــیری
کِیْ میشود آن دَم که کـنم پیرَهَنَت بو؟

ای لَعلِ لبانت همهْ چون جامِ شِکَر ریز
یک دَم چو مسیحا بِدَمی،آن نَفَسَت کو ؟

عشقی که به سر دارم از آن طُرّهٔ گیسو
اینم که شـدم طالبِ آن ؛ شــانهٔ پُر مو

تا سَر بِنَهـادم به رَهَت ؛ تـاب نـــدارم
چون آبِ روانی شده ام در پس ِ هر جو

بر بامِ فلک تا به ابد ؛ رقـص کُنانـــم
چون طالعِ من بسته به یارِ خوشِ مَه رو

اشکِ منِ شیدا شـــده را خـوب ببینید
بر جانْ شَرَری گشته از آن فلفلِ هِندو

رندانـه طلب کـرده دلِ خام ِ بلا جو
تا دل بِبَرَد مست شود زان سرِ اَبـرو

🍃M🥀🍃💚❤️💚