خست ام

خــستــہ امـ …
از صبورے خــستـــہ ام …
از فــَریــــادهایے که
در گـــلویـــم خفـہ مانـد …
از اشــــــک هایےکه
قـاه قـاه خنــــده شـב …
و از حـرف هایے که
زنـــده بہ گـــور گــَشت
در گـورستاטּِ دلــــم
آسـاטּ نیست
در پــَس خــنـده هاے مصــنوعے
گریــہ هاے دلت را ،
در بــےپنـــاهیت
در پشت هـــزاراטּ دروغ
پنهـــاטּ کنے …
ایــــטּ روزهــا
معنے را از زنـدگـــے حذف کــرבه امـ …
برایـــم فرق نمــےکــُنـد
روزهایـــم را چگونــہ قربانـے کنمـ...