بند آمده از شوق زبانم که نگو

بنــــد آمده از شــوق، زبــــانم که نگو

آتــش زده آنقــــدر به جـــانم که نگـو

ای سیب ترین وسوسه ی باغ بهشت!

از بـــوسه ی تو مســت چنانم که نگو