.

.
.
دربدرم شبیه دل از دست داده ها
تاول زده ست پای من از دست جاده ها

در این طریق خار بیابانم آرزوست
در آبله ست آبروی ما پیاده ها

باید بی اختیار به پای تو سجده کرد
وقت ارادت است, نه وقت اراده ها

احسان گهی به دادن و گاهی ندادن است
دیدیم داده های تو را در نداده ها

عین کرامت است همینکه نشسته اند
ارباب زاده ها بغل بنده زاده ها

با شیله پیله عاشقی امکان پذیر نیست
قربان دوست داشتن صاف و ساده ها

ما خانوادتا وهب خانواده ت ایم
قربان خانواده تو خانواده ها

از من بجای کلب حرم استفاده کن
شاید از این حرم ببرم استفاده ها
.
#لطیفیان#اکبر#
#شعر#ائینی#
#اشک#لطیف#