آرزویی که بنا نیست محقّق بشود

آرزویی که بنا نیست محقّق بشود
میتواند که همان حسرتِ مطلق بشود

بینِ رفتن و نرفتن، که بماند دلِ ما
همچو برگیست که بر شاخه معلّق بشود

کمترین حقِّ من ازعشق تو هستی و مباد
حقِّ من؛ سهمِ کسی، آه به ناحق بشود

گرچه چشمان تو از خواستنَم میگویند
بر لب آور خبرش را که موثّق بشود

این تنِ یخ زده از بیکسی و تنهایی
کی قرار است به آغوش تو ملحق بشود

دل قسم خورده فدای تو کند جانم را