دوستی میگفت:

دوستی میگفت:
کاش این کرونا تموم بشه و برگردیم به روزای عادی قبل.

گفتم:
گیریم کرونا هم تموم شد، میدونی تو روزای عادی قبل از کرونا چند نفر میمردن؟

روزی چند نفر سکته میکردن؟
چند نفر تصادف میکردن؟
چند نفر از گرسنگی میمردنن؟
چند نفر تو جنگ کشته میشدن؟
...
مردن به کنار...

میدونی تو روزای عادی چند نفر شبا گرسنه میخوابیدن؟
چند نفر ماه ها و سالها در به در دنبال کار بودن؟
چند نفر در آرزوی ازدواج بودن ولی امکانش براشون نبود؟
چند تا زن و شوهر به خاطر مشکلات و اختلافات از هم جدا می شدن؟
چند تا بچه هر روز یتیم و آواره میشدن؟
چند نفر آرزو داشتن، سلامتی خودشون یا عزیزانشون رو ببینن؟
چند نفر شبا با یه دل پر از غم و حسرت میخوابیدن؟
...

حتی اگه کرونا هم نباشه روزای عادی اصلا روزای قشنگی نیستن؛

تا وقتی اونی بیاد که همه این زشتیها رو تبدیل به زیبایی کنه،
اونی که همه دلها رو شاد میکنه و مشکلات رو بر طرف میکنه.

اون با همه روزای قشنگش خیلی زود میاد

به شرطی که؛

همه آمدنش رو آرزو کنیم.

اللهم عجل لولیک الفرج