اکنون رخت به سراچه ی آسمانی دیگر خواهم کشید

اکنون رَخت به سراچه ی آسمانی دیگر خواهم کشید .

آسمان ِ آخرین

که ستاره ی تنهای آن

تویی .



آسمان ِ روشن

سرپوش بلورین ِ باغی

که تو تنها گل آن ، تنها زنبور آنی .

باغی که تو

تنها درخت آنی

و بر آن درخت

گلی ست یگانه

که تویی .



ای آسمان و درخت و باغ ِ من ، گل و زنبور و

کندوی من !

با زمزمه ی تو

اکنون رخت به گستره ی خوابی خواهم کشید

که تنها رؤیای آن

تویی .