تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره الذاریات

آیات 7 تا 11

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

وَ السَّمٰاءِ ذٰاتِ الْحُبُكِ (٧)
و سوگند به آسمان كه دارى اعتدال و زيبايى و آراستگى است؛

إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ (٨)
كه شما [در رابطه با قرآن و حقايقى كه قرآن با دليل و برهان اثبات مى كند] در گفتارى متناقض و گوناگون هستيد

يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ (٩)
از قرآن [به باطل] منحرف مى شود كسى كه [از خير و سعادت] منحرف شده است

قُتِلَ الْخَرّٰاصُونَ (١٠)
مرگ بر دروغ پردازان [كه بدون دليل و به ناحق دربارۀ قرآن و حقايقش سخن پراكنى مى كنند.

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ سٰاهُونَ (١١)
همانان كه در جهالتى عميق و فراگير در بى خبرى و غفلتى سنگين فرو رفته اند!

نکته ها:

«حُبُك» جمع «حبيكه» و «حباك» به سه معناى راه، زينت و اعتدال آمده است كه براى هر يك از معانى آن براى توصيف آسمان در قرآن شاهدى وجود دارد:
«لقد خلقنا فوقكم سَبع طرائق»(7) ما بالاى سر شما هفت راه آفريديم.
«زيّنّا السماء الدنيا بزينة الكواكب»(8) ما آسمان دنيا را با ستارگان، زينت داديم.
«والسّماء رفعها و وضع الميزان»(9) آسمان را برافراشت و توازن برقرار كرد.
«يؤفك» از «اِفك» به معناى منصرف ساختن و به انحراف كشاندن است. لذا به دروغ كه انحراف از حقيقت و مايه ى انحراف است، افك گويند.
«خرّاص» از «خَرص»، به سخنى گفته مى شود كه پايه علمى ندارد و بر اساس گمان، تخمين و حدس است. «غمرة» به آب فراوانى گفته مى شود كه عمق آن پيدا نباشد و مراد از آن در اينجا جهالت و نادانى عميقى است كه انسان را فراگيرد.
عدّه اى كارشان شايعه سازى بر اساس حدس، پندار، القاى بافته هاى خود به ديگران و ايجاد ترديد در آنهاست. معمولاً شايعه را دشمن سفارش مى دهد، منافقان توليد مى كنند و افراد ساده لوح مى پذيرند.
امام باقرعليه السلام در باره «يؤفك عنه مَن افك» فرمودند: كسى كه از ولايت اهل بيت پيامبرعليهم السلام منحرف و سرپيچى كند، از بهشت بازخواهد ماند.(10)
-----
7) مؤمنون، 17.
8) صافّات، 6.
9) الرحمن، 7.
10) كافى، ج 1، ص 422.

بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر