بسم الله الرحمن الرحیم

1 - سوگند ‌به‌ خورشید و روشنایی‌ ‌آن‌،

2 - و ‌به‌ ماه‌ چون‌ ‌از‌ پی‌ ‌آن‌ برآید

3 - و قسم‌ ‌به‌ روز چون‌ ‌آن‌ ‌را‌ هویدا سازد،

4 - و ‌به‌ شب‌ وقتی‌ ‌که‌ ‌آن‌ ‌را‌ بپوشد [و آفاق‌ ‌را‌ تاریک‌ سازد]،

5 - و ‌به‌ آسمان‌ و آنکه‌ بنایش‌ کرد،

6 - و ‌به‌ زمین‌ و ‌آن‌ ‌که‌ ‌آن‌ ‌را‌ گستراند

7 - و سوگند ‌به‌ نفس‌ آدمی‌ و آنکه‌ ‌او‌ ‌را‌ سامان‌ داد

8 - ‌پس‌ [تشخیص‌] فجور و تقوی‌ ‌را‌ ‌به‌ وی‌ الهام‌ کرد

9 - بی‌شک‌ ‌هر‌ ‌که‌ ‌خود‌ ‌را‌ تزکیه‌ کرد رستگار شد

10 - و بی‌گمان‌ آنکه‌ ‌خود‌ ‌را‌ بیالود، محروم‌ گشت‌

11 - ثمود ‌از‌ روی‌ سرکشی‌ [پیامبرشان‌] ‌را‌ تکذیب‌ کردند

12 - آنگاه‌ ‌که‌ شقی‌ترین‌ ‌آنها‌ ‌به‌ پاخاست‌

13 - ‌پس‌ پیامبر ‌خدا‌ ‌به‌ ‌آنها‌ ‌گفت‌ ناقه ‌خدا‌ ‌را‌ ‌با‌ آب‌ خوردنش‌ [آزاد] گذارید

14 - ولی‌ ‌او‌ ‌را‌ تکذیب‌ نمودند و ناقه‌ ‌را‌ پی‌ کردند، ‌پس‌ ‌خدا‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌به‌ گناهانشان‌ بگرفت‌ و ‌با‌ خاک‌ یکسانشان‌ کرد

15 - و ‌از‌ عاقبت‌ ‌آن‌ باکی‌ نمی‌داشت‌



1 - قسم‌ ‌به‌ شب‌ وقتی‌ ‌که‌ فراپوشد،

2 - و ‌به‌ روز آنگاه‌ ‌که‌ تجلی‌ کند،

3 - و ‌به‌ آنکه‌ نر و ماده‌ ‌را‌ آفرید،

4 - ‌که‌ سعی‌ و تلاش‌ ‌شما‌ بسی‌ پراکنده‌ ‌است‌ [و ‌هر‌ کس‌ ‌به‌ راهی‌ می‌رود]

5 - اما آنکه‌ انفاق‌ کرد و پارسائی‌ نمود

6 - و [وعده‌ی‌] نیکو ‌را‌ باور داشت‌

7 - ‌پس‌ زودا ‌که‌ راه‌ آسانی‌ پیش‌ پای‌ ‌او‌ گذاریم‌

8 - و اما ‌آن‌ ‌که‌ بخل‌ ورزید و [‌از‌ دین‌] بی‌نیازی‌ نمود،

9 - و ‌آن‌ [وعده‌ی‌] نیکو ‌را‌ انکار کرد،

10 - ‌پس‌ زودا ‌که‌ طریقه سختی‌ پیش‌ وی‌ آریم‌

11 - و آن‌گاه‌ ‌که‌ ‌به‌ هلاکت‌ افتد، مالش‌ ‌به‌ حال‌ ‌او‌ سودی‌ ندهد

12 - همانا هدایت‌ ‌بر‌ عهده‌ی‌ ماست‌

13 - و آخرت‌ و دنیا ‌هم‌ متعلق‌ ‌به‌ ماست‌

14 - ‌پس‌ ‌شما‌ ‌را‌ ‌به‌ آتشی‌ ‌که‌ زبانه‌ کشد بیم‌ دادم‌