کاش آدم ها همان آدم های روز اول میماندند همان غریبه ها

‍ کاش آدم ها همان آدم های روز اول میماندند، همان غریبه های قابل اعتماد و دوست داشتنی...
از غصه هایشان برایمان دَم نمیزدند تا دلمان برایشان نلرزد
و ای کاش تنهاییشان را روی شانه هایمان گریه نمیکردند که مشتاق به التیام دردهایشان نمیشدیم،،
وابسته نمیشدیم،،
قلبمان برایشان تندتر نمیزد،،
تا وقتی حال دلشان خوب شد در کمال بهت و ناباوری مارا با حال بدمان تنها بگذارند،،
باورهایمان را فروبپاشند،،،
وقلبمان را به درد بیاورند تا جایی که اعتمادمان به تمام دنیا سلب شود و در آخر قاتل روحمان
شوند..

کاش آدم ها همان آدم های روز اول
میماندند غریبه اما دوست داشتنی.....