زمان آیت الله خوانساری فردی میاید و میگوید برادری دارم ب

زمان آیت الله خوانساری فردی میاید و میگوید: برادری دارم به شدت یاغی. گناهی نیست انجام نداده باشد. از دستش عاصی شدیم! میخواهیم بیاوریمش شما نصیحتی بکنید شاید اثر کرد!

آیت الله خوانساری فرمودند: با این اوصاف نصیحت من هم اثری ندارد. تنها یک راه میشناسم که اگر در مسیر این راه قرار گرفت؛ بیاوردیش من هم برایش نصیحتی داشته باشم.
او را ببرید کربلا! اگر در حرم امام حسین گریه کرد یعنی درونش هنوز نوری هست و امید هدایتش میرود. ولی اگر اشکی نداشت رهایش کنید چون قابل اصلاح نیست.

بعد از مدتی آن فرد برگشت و اینطور تعریف کرد که: رفتیم به هزار ترفند برادرم را بردیم کربلا. توی مسیر که حسی نداشت. اما تا چشمش به گنبد ارباب افتاد سرش را پایین انداخت و وارد حرم شد و گریه که هیچ؛ ضجه میزد..
آیت الله خوانساری فرمود: پس چرا نیاوردیش که نصیحتش کنم.
آن فرد گفت: دیگر نیاز نیست. در همان حرم توبه کرد.

(این بنده ی خدا بعد از این اتفاق رحمت خدا تا آنجا شامل حالش شد که جزو شهدای انقلاب اسلامی شد.)