یاقوت جفت چشمات بود،زیر چتره امن ابروت..کبود،کبودتر از قل

یاقوت جفت چشمات بود،زیر چتره امن ابروت..کبود،کبودتر از قلبی که یخ بست توی فصل کمبود،

مثل دونه برف،اومد زد به خونه رفت،اشکاتم تو طول شب، ولی من شدم دیگه کوه یخ ...
سرگردونه آرامشم،تو طوفانی ترین بانوی شهر

تویه هوای مسموم،و من نفس میکشم آلوده شم..

فهمیدم بود یاقوت یه سنگ،تن میدم به تابوت تنگ..
قانون جذب وارونه کرد درکمو از آغوشه زن......