پراگماتیسم

پراگماتیسم


یعنی فلسفه اصالت عمل که در واقع بر ضد متافیزیک بدین گونه می گوید:فکر و قریحه می تواند طبیعت حقیقت را به وسیله مقایسه و تطبیق بین افکار موجود در اندیشه با حقایق واقع (ابژکتیف) یعنی با واقعیاتی که در خارج از اندیشه قرار دارند کشف نماید.

فلسفه پراگماتیسم طبق توجیه ویلیام جیمز واضع این فرضیه عبارت است از طرز فکر به طریقی که با مقاصد مفید آن فکر و نتایج حاصل از آن مربوط باشد و حقیقت را با سنجش مقدار تطابق فکر با واقعیت و نتایج عملی آن معلوم کند.

اصطلاح پراگماتیسم را ابتدا ویلیام جیمز در سال 1898 به کار برد.

فرضیه وی در حقیقت ترکیبی هست از عناصر زیر:

1.فلسفه عقل عملی کانت

2.فلسفه اعتلای اراده شوپنهاور

3.فرضیه بقای داروین که جیمز آن را شامل فکر شایسته هم می داند.

4.فلسفه انتفاعیون یا سودجویی (یوتیلیتاریانیسم) که تمام خیرها و نیکی ها را در ترازوی فایده یا مفید بودن می سنجد.

5.سنت تجربی (آمپریک) و استقراء (اندوکسیون) فلسفه انگلیس

6.خواص آمریکایی و روحیه آمریکایی و اوضاع و احوال و عقاید معموله آن کشور از قبیل شهوت شدید به جنبش و حرکت و عمل و تحصیل فایده و
نتیجه هم در فلسفه جیمز افتاده.

بعد از ویلیام جیمز،جان دیووی فیلسوف آمریکابی فلسفه پراگماتیسم را پرورش داد.

#پراگماتیسم
#واژگان_سیاسی #سیاست #ادبیات_سیاسی