آیین طلبگی
#آیین طلبگی
*قسمت دهم
(اگر وضع طلبه ها خوب شود)
"" به زبان حاج آقا عالم زاده نوری
اخلاص عوامانه و اخلاص عالمانه
البته درمورد پول گرفتن در تبلیغ ما یک اخلاص عوامانه داریم و یک اخلاص عالمانه. اخلاص عوامانه این است که ابالفضل العباس (س) کنار نهر علقمه نداند پسفردا باب الحوائج میشود و مخلصانه برای امام حسین (ع) شمشیر بزند. اخلاص عالمانه هم این است که می داند باب الحوائج میشود، ولی خدا شاهد است که مخلصانه شمشیر می زند. شما باید اخلاص عالمانه داشته باشید. کسی هم که عضو هیئت علمی میشود، نمیگوییم بد است، ولی مخلصانه برود عضو هیئت علمی بشود؛ بگوید اینجا یک کرسی باید گرفته بشود که دست نااهل نیفتد. یعنی شما واقعا به ماهی یکی، دو میلیون تومنش نگاه نکنی، و این شدنی است و اصلا ما باید دنبال چنین اخلاصی برویم.
من اعتقادم این است که این وضع مالی بد را خدا برای طلبه خواسته و حتما برکاتی دارد. این وضع مالی بد در جامعه برای چیست؟ من جزئیات را میگویم. آیا عقیده «من حیث لایحتسب» باعث نمیشود که تفکر دال و مدلول، و علت و معلول ضعیف شود در انسان؟ خب ان شاءالله که ضعیف بشود؛ چون ما در مورد علت العلل فکر نمیکنیم. ما وقتی درباره علت و معلول و در مورد این اسباب فکر میکنیم، این توجه به اسباب ما را ضعیف میکند.
در زندگی تجربه خواهید کرد، به هر عاملی امید پیدا کنید، خدا امیدتان را قطع میکند و میگوید فقط به من امید داشته باش؛ هرچه پیش آمد، خوش آمد.
پذیرش مشکلات شیرین طلبگی
خدا ان شاءالله وسعت روزی به شما بدهد؛ ولی خدا شاهد است اگر طلبه ها وضعشان خوب باشد، شما همکلاسی های بدی پیدا خواهید کرد. بگذارید طلبه وضعش جوری باشد که هر کسی زن طلبه نشود تا همسرهای خوبی پیدا کنید. بگذارید هر کسی نیاید سراغ طلبگی تا محیط تان باصفا و نورانی باقی بماند. همین مدرسه معصومیه وقتی ساخته شده بود، یک زمانی در قم خیلی ها میگفتند با همچین مدرسه ای، دیگر نوری برای طلبه ها باقی خواهد ماند؟ مدرسه به این شیکی؟ همه چیز دم دست آماده؟ آن زمانی که ما در مدرسه بودیم، باید شال و کلاه می کردیم می رفتیم تا حمام عمومی. آن حمام عمومی هم خودش حکایتی بود. باور بفرمایید که فضای طلبگی خراب می شود. من از شما تمنا میکنم که مشکلات طلبگی را شیرین بپذیرید. اینها طراحی شده از طرف باری تعالی است که شما نور بگیرید. اینها دوره های آموزشی است.
تاثیر مدرک در بسته شدن ذهن انسان!
بنده بعضی از طلبهها را میشناسم که عمد دارند در جایی استخدام نشوند؛ عمد دارند عضو هیئت علمی نشوند. میگویند: برای چه عضو هیئت علمی بشویم؟! ما هر چقدر بخواهید، درس میدهیم و کار میکنیم، اما عضو هیئت علمی نمی شویم. بعضی از طلبه ها عمد دارند مدرک درسی نگیرند. می گویند: مدرک درسی برای چه بگیریم؟! مدرک بگیریم برای اینکه یک سازمانی یا دانشگاهی به ما حقوق بدهد یا اعتبار گیرمان بیاید؟! اعتبار را که خدا میدهد، رزق هم که دست خداست. اگر درس خواندن مهم است که می خوانیم؛ دیگر برای چه برویم مدرک بگیریم؟!
بنده تصورم این است حتی اگر کسی مدرک بگیرد و مدام عنوان مدرک های غیرحوزوی اش را این طرف آن طرف ذکر کند، این هم درصدی از توفیق و نور را کم میکند. شاید بگویید ما کسی را می شناسیم که عنوان غیرحوزوی دارد و توفیق هم دارد. بنده بر اساس این استدلال خواهم گفت اگر این عنوان را نداشت، توفیقش بیشتر بود. با قصد و نیت تدبیر رزق یا اعتبار، سراغ مدرک رفتن، در بسته شدن ذهن انسان و خلاقیت انسان موثر است؛ در بسته شدن راه خدمت انسان و راه اثر انسان، موثر است. بالاخره ما طلبه شدیم برای اینکه انذار بدهیم؛ برای اینکه برای جامعه ثمره داشته باشیم؛ امرار معاش از طریق طلبگی، این ثمره را کم می کند.
نیت کنیم شهریه را پس بدهیم
اگر طلبه بتواند شهریه را مصرف نکند، خیلی عالی است. پیشنهاد بنده این است که نیت کنید همه شهریه هایی را که می گیرید، ان شاءالله از پول شخصی خودتان برگردانید. نیت کنید و به امام زمان (عج) بگویید من اینها را قرض میگیرم. من می شناسم کسانی را که یادداشت می کنند که من اینقدر دارم میگیرم که این را یک روز برگردانم. این کار روحیه خوبی به آدم میدهد.
*قسمت دهم
(اگر وضع طلبه ها خوب شود)
"" به زبان حاج آقا عالم زاده نوری
اخلاص عوامانه و اخلاص عالمانه
البته درمورد پول گرفتن در تبلیغ ما یک اخلاص عوامانه داریم و یک اخلاص عالمانه. اخلاص عوامانه این است که ابالفضل العباس (س) کنار نهر علقمه نداند پسفردا باب الحوائج میشود و مخلصانه برای امام حسین (ع) شمشیر بزند. اخلاص عالمانه هم این است که می داند باب الحوائج میشود، ولی خدا شاهد است که مخلصانه شمشیر می زند. شما باید اخلاص عالمانه داشته باشید. کسی هم که عضو هیئت علمی میشود، نمیگوییم بد است، ولی مخلصانه برود عضو هیئت علمی بشود؛ بگوید اینجا یک کرسی باید گرفته بشود که دست نااهل نیفتد. یعنی شما واقعا به ماهی یکی، دو میلیون تومنش نگاه نکنی، و این شدنی است و اصلا ما باید دنبال چنین اخلاصی برویم.
من اعتقادم این است که این وضع مالی بد را خدا برای طلبه خواسته و حتما برکاتی دارد. این وضع مالی بد در جامعه برای چیست؟ من جزئیات را میگویم. آیا عقیده «من حیث لایحتسب» باعث نمیشود که تفکر دال و مدلول، و علت و معلول ضعیف شود در انسان؟ خب ان شاءالله که ضعیف بشود؛ چون ما در مورد علت العلل فکر نمیکنیم. ما وقتی درباره علت و معلول و در مورد این اسباب فکر میکنیم، این توجه به اسباب ما را ضعیف میکند.
در زندگی تجربه خواهید کرد، به هر عاملی امید پیدا کنید، خدا امیدتان را قطع میکند و میگوید فقط به من امید داشته باش؛ هرچه پیش آمد، خوش آمد.
پذیرش مشکلات شیرین طلبگی
خدا ان شاءالله وسعت روزی به شما بدهد؛ ولی خدا شاهد است اگر طلبه ها وضعشان خوب باشد، شما همکلاسی های بدی پیدا خواهید کرد. بگذارید طلبه وضعش جوری باشد که هر کسی زن طلبه نشود تا همسرهای خوبی پیدا کنید. بگذارید هر کسی نیاید سراغ طلبگی تا محیط تان باصفا و نورانی باقی بماند. همین مدرسه معصومیه وقتی ساخته شده بود، یک زمانی در قم خیلی ها میگفتند با همچین مدرسه ای، دیگر نوری برای طلبه ها باقی خواهد ماند؟ مدرسه به این شیکی؟ همه چیز دم دست آماده؟ آن زمانی که ما در مدرسه بودیم، باید شال و کلاه می کردیم می رفتیم تا حمام عمومی. آن حمام عمومی هم خودش حکایتی بود. باور بفرمایید که فضای طلبگی خراب می شود. من از شما تمنا میکنم که مشکلات طلبگی را شیرین بپذیرید. اینها طراحی شده از طرف باری تعالی است که شما نور بگیرید. اینها دوره های آموزشی است.
تاثیر مدرک در بسته شدن ذهن انسان!
بنده بعضی از طلبهها را میشناسم که عمد دارند در جایی استخدام نشوند؛ عمد دارند عضو هیئت علمی نشوند. میگویند: برای چه عضو هیئت علمی بشویم؟! ما هر چقدر بخواهید، درس میدهیم و کار میکنیم، اما عضو هیئت علمی نمی شویم. بعضی از طلبه ها عمد دارند مدرک درسی نگیرند. می گویند: مدرک درسی برای چه بگیریم؟! مدرک بگیریم برای اینکه یک سازمانی یا دانشگاهی به ما حقوق بدهد یا اعتبار گیرمان بیاید؟! اعتبار را که خدا میدهد، رزق هم که دست خداست. اگر درس خواندن مهم است که می خوانیم؛ دیگر برای چه برویم مدرک بگیریم؟!
بنده تصورم این است حتی اگر کسی مدرک بگیرد و مدام عنوان مدرک های غیرحوزوی اش را این طرف آن طرف ذکر کند، این هم درصدی از توفیق و نور را کم میکند. شاید بگویید ما کسی را می شناسیم که عنوان غیرحوزوی دارد و توفیق هم دارد. بنده بر اساس این استدلال خواهم گفت اگر این عنوان را نداشت، توفیقش بیشتر بود. با قصد و نیت تدبیر رزق یا اعتبار، سراغ مدرک رفتن، در بسته شدن ذهن انسان و خلاقیت انسان موثر است؛ در بسته شدن راه خدمت انسان و راه اثر انسان، موثر است. بالاخره ما طلبه شدیم برای اینکه انذار بدهیم؛ برای اینکه برای جامعه ثمره داشته باشیم؛ امرار معاش از طریق طلبگی، این ثمره را کم می کند.
نیت کنیم شهریه را پس بدهیم
اگر طلبه بتواند شهریه را مصرف نکند، خیلی عالی است. پیشنهاد بنده این است که نیت کنید همه شهریه هایی را که می گیرید، ان شاءالله از پول شخصی خودتان برگردانید. نیت کنید و به امام زمان (عج) بگویید من اینها را قرض میگیرم. من می شناسم کسانی را که یادداشت می کنند که من اینقدر دارم میگیرم که این را یک روز برگردانم. این کار روحیه خوبی به آدم میدهد.
۲.۳k
۱۷ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.