این شعر مشیری را هر چند وقت یک بار باید دید و شنید.

این شعر مشیری را هر چند وقت یک بار باید دید و شنید.

من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک، اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقی‌ست می‌مانم
من از اینجا چه می‌خواهم، نمی‌دانم
امید روشنایی گرچه در این تیرگی ها نیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل برمی‌افشانم

✍ فریدون مشیری