گویند که هر تیره شب را سحری است و در نهایت تاریکی، نوری ن

گویند که هر تیره شب را سحری است و در نهایت تاریکی، نوری نهفته است که به نسیم صبح قائم می‌گردد. چنان که در پهنه‌ی آسمان شب، ستاره‌ها بدرخشند و دل‌ها را به امید فراخوانند، در زیر باران غم نیز، بذرهای شادی به کاوش نشسته و روزی خواهند روئید.

هر غمی که در دل غیبت کرده، در کنجی از آغوش زمان، می‌تواند به لبخندی دل‌انگیز تبدیل شود. همانگونه که روز پس از شب می‌آید، زندگی ما نیز به نرمی از دل مشکلات عبور کرده و به روزهای روشنی دست می‌یابد. پس باید با صبر و تحمل، در برابر طوفان‌ها ایستادگی کنیم و به دروازه‌های فرداهای روشن امیدوار باشیم.

به یاد داشته باشیم که هیچ شبی جاودان نیست و صبح روشنی در انتهای هر شب تاریک در انتظار ماست، تنها کافی است که دل به امید بسپاریم و گام در راه روشنایی بگذاریم.