اونقدر درگیر روزمرگی ها شدیم اونقدر توی هر چیزی یه ایده

اونقدر درگیر روزمرگی ها شدیم، اونقدر توی هر چیزی یه ایده آل خاصی رو دنبال کردیم که یادمون رفت باید زندگی کنیم ازش لذت ببریم.
ورزش کردیم که خوش هیکل بشیم نه اینکه ازش لذت ببریم. کار کردیم که پس انداز کنیم خونه بخریم که روی احساس عدم امنیتمون نسبت به جهان سرپوس بگذاریم ما وقت نکردیم از داشته هامون لذت ببریم چون آرزوهای بی پایان ما اجازه نداد برای هر چیزی خوشحالی کنیم مدام بهمون یاداوری میکرد تلاش کن اونم بدست بیاری و ما رسیدیم به جایی که کلی دستاورد داشتیم اما با جسم خسته با پوست خراب با حال بد ...

‎‌‌‌‌‎‌‌