حلزون مخروطی جئوگرافبک
حلزون مورد اشاره را می توان در تپه های مرجانی اعماق اقیانوس هند-آرام یافت. رنگ این جاندار غالباً رنگی تلفیق یافته از قهوه ای و سفید است.
دهان حلزون مخروطی جئوگرافیک به تعدادی دندان مجهز است که هنگام شکار، آنها را به مانند نیزه به سمت مهاجم پرتاب می کند. این دندان ها آغشته به سمی بسیار قوی به نام «کونوتاکسین» هستند. اگر یکی از آنها در پیکر یک ماهی فرو رود، در یک چشم به هم زدن، قربانی فلج می شود. ناگفته نماند که سم مذکور بر روی انسان نیز اثراتی وخیم بر جای می گذارد؛ از همه بدتر آن که، هنوز پادزهری برای آن کشف نشده است.
پس از ورود سم به بدن انسان، عضلات فلج می گردند. یکی از این عضلات، عضله دیافراگم است که از کار افتادن آن موجب توقف عملیات تنفس می گردد. تنها کاری که برای یک فرد گَزیده شده توسط حلزون مخروطی جئوگرافیک می توان انجام داد، اجرای اقدامات ضروری برای حفظ حیات قربانی است. در مرحله بعد، فقط باید منتظر و امیدوار ماند تا سم به نحو طبیعی از بدن دفع شود (توسط دستگاه ایمنی بدن). این فرآیند، گاه چند ساعت، و گاه هفته ها به طول می انجامد. متأسفانه، خیلی از افرادی که وارد این فاز می شوند، زنده از آن بیرون نمی آیند.
با عنایت به شدت خطر سم حلزون مخروطی جئوگرافیک، باید اذعان کرد که در قرن اخیر، افراد متعدد،به خاطر ورود این سم به بدن جان باخته اند.
محققان پس از بررسی سم مورد اشاره، متوجه نکاتی جالب پیرامون آن شده اند. آنها در یافته اند که سم حلزون مخروطی جئوگرافیک حاوی ترکیبات متنوع و غیرعادی است. یکی از این ترکیبات، پروتئینی است که می تواند در تولید مُسکن های کاهش دهنده درد نقش ویژه ایفا کند. دانشمندان بر این باورند، پروتئین مذکور، ۱۰ هزار برابر از مُرفین قوی تر است و به هیچ وجه عوارض جانبی آن را ندارد.
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.