این همه رنگ و ریا از غم بی بادگی است

این همه رنگ و ریا از غم بی بادگی است
غم فقط سهم من و حکمت دلدادگی است

بیت بیت غزلم شرح دل تنگ من است
دوستت دارم و عشقم به همین سادگی است

برگ پاییزم و زیر قدمت فرش شدم
عاشقم رسم وفاداریم افتادگی است

می خورد زهر غم از جام خلایق دائم
هر که چون من دل او قبله ایی از سادگی است

حبس در بند تو ام ای همه آرامش من
حبس آغوش تو خود جلوه ی آزادگی است

سـجاد_احمدیان