تحلیل واقعه عاشورا
محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر
در ایام ماه محرم هر شب مطالبی از کتاب ارزشمند تحلیل واقعه عاشورا از آثار علامه شهید مرتضی مطهری را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
تحلیل واقعه عاشورا
(ادامه مطلب از شب گذشته)
عامل روحانیت را ـ یعنى گروهى از صحابه پیغمبر که درک صحبت پیغمبر را کرده بودند و احترام معنوى و روحانى در میان مردم داشتند ـ استخدام کرد؛ پولها خرج بعضى از اینها ـ آنهایى که اسیر و شیفته مال دنیا بودند ـ کرد و اینها شروع کردند به جعل کردن حدیث از پیغمبر، در هر جهتى که معاویه دلش مى‌خواست. کارخانه حدیث‌سازى و جعل حدیث ایجاد کرد. آن مرد لئیم آمد گفت که من خودم از پیغمبر شنیدم که آیه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّه‌ِ وَ اللّه‌ُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»18 (بعضى از افراد مردم جانشان را در راه
خدا فدا کردند) در حق عبدالرحمن بن ملجم نازل شده است!
آن کسى که معاویه از همه بیشتر از او مى‌ترسید، حتى بعد از شهادتش هم از او مى‌ترسید، یعنى از خاطره او هم مى‌ترسید، على علیه‌السلام بود، چون فهمید که على با کشته شدن از بین نرفت، بعد از آنکه کشته شد به صورت یک نیرو در جامعه اسلامى ظاهر شد حتى قویتر از زمان حیاتش؛ یعنى مردم در زمان حیاتش قدرش را ندانستند ولى حالا دارند قدردان على مى‌شوند. خود على هم فرمود تا من زنده هستم شما قدر من را نخواهید دانست ولی بعد از اینکه من رفتم آن وقت آرزوى مرا خواهید کرد. این لعین ازل و ابد سبّ على علیه‌السلام را [ رایج کرد] براى اینکه خاطره على از ذهنها محو بشود بلکه تبدیل به یک خاطره بد گردد؛ چون نام على را که نمى‌شود فراموشاند، پس به صورت معکوسى در اذهان درآید؛ گفت ما به این نسل کار نداریم، من باید کارى بکنم که نسلهاى آینده یکپارچه على را به عنوان دشمن درجه اول اسلام دشمن بدارد. دستور داد در هر نماز جمعه‌اى قربةً الى اللّه على بن ابى‌طالب را در بالاى منبرها حتى در مسجد پیغمبر و روى منبر پیغمبر دشنام بدهند و لعن کنند کار دیگرى که کرد، کار زشت پلید و ناجوانمردانه مسموم کردن بود که در اسلام به هیچ وجه معنى ندارد. او به این کار در دنیاى اسلام معروف است. دشمنانش را، آنهایى که راه دیگرى پیدا نمى‌کرد، از راه مسموم کردن از بین مى‌برد. یکى از شهداى این راه امام حسن مجتبى علیه‌السلام بود، و عده‌اى دیگر از فرزندان و دوستانش که به او خدمت کرده بودند. حتى سعد بن ابى‌وقاص را نوشته‌اند که معاویه مسموم کرد. همچنین عبدالرحمن بن خالد ولید. خالد ولید، آن سردار معروف، پسرى دارد به نام عبدالرحمن که داعیه خلافت به سرش بود و بعد معاویه روى روشى که ایجاد کرده بود
ادامه مطلب را فردا شب ببینیم
در ایام ماه محرم هر شب مطالبی از کتاب ارزشمند تحلیل واقعه عاشورا از آثار علامه شهید مرتضی مطهری را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
تحلیل واقعه عاشورا
(ادامه مطلب از شب گذشته)
عامل روحانیت را ـ یعنى گروهى از صحابه پیغمبر که درک صحبت پیغمبر را کرده بودند و احترام معنوى و روحانى در میان مردم داشتند ـ استخدام کرد؛ پولها خرج بعضى از اینها ـ آنهایى که اسیر و شیفته مال دنیا بودند ـ کرد و اینها شروع کردند به جعل کردن حدیث از پیغمبر، در هر جهتى که معاویه دلش مى‌خواست. کارخانه حدیث‌سازى و جعل حدیث ایجاد کرد. آن مرد لئیم آمد گفت که من خودم از پیغمبر شنیدم که آیه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّه‌ِ وَ اللّه‌ُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ»18 (بعضى از افراد مردم جانشان را در راه
خدا فدا کردند) در حق عبدالرحمن بن ملجم نازل شده است!
آن کسى که معاویه از همه بیشتر از او مى‌ترسید، حتى بعد از شهادتش هم از او مى‌ترسید، یعنى از خاطره او هم مى‌ترسید، على علیه‌السلام بود، چون فهمید که على با کشته شدن از بین نرفت، بعد از آنکه کشته شد به صورت یک نیرو در جامعه اسلامى ظاهر شد حتى قویتر از زمان حیاتش؛ یعنى مردم در زمان حیاتش قدرش را ندانستند ولى حالا دارند قدردان على مى‌شوند. خود على هم فرمود تا من زنده هستم شما قدر من را نخواهید دانست ولی بعد از اینکه من رفتم آن وقت آرزوى مرا خواهید کرد. این لعین ازل و ابد سبّ على علیه‌السلام را [ رایج کرد] براى اینکه خاطره على از ذهنها محو بشود بلکه تبدیل به یک خاطره بد گردد؛ چون نام على را که نمى‌شود فراموشاند، پس به صورت معکوسى در اذهان درآید؛ گفت ما به این نسل کار نداریم، من باید کارى بکنم که نسلهاى آینده یکپارچه على را به عنوان دشمن درجه اول اسلام دشمن بدارد. دستور داد در هر نماز جمعه‌اى قربةً الى اللّه على بن ابى‌طالب را در بالاى منبرها حتى در مسجد پیغمبر و روى منبر پیغمبر دشنام بدهند و لعن کنند کار دیگرى که کرد، کار زشت پلید و ناجوانمردانه مسموم کردن بود که در اسلام به هیچ وجه معنى ندارد. او به این کار در دنیاى اسلام معروف است. دشمنانش را، آنهایى که راه دیگرى پیدا نمى‌کرد، از راه مسموم کردن از بین مى‌برد. یکى از شهداى این راه امام حسن مجتبى علیه‌السلام بود، و عده‌اى دیگر از فرزندان و دوستانش که به او خدمت کرده بودند. حتى سعد بن ابى‌وقاص را نوشته‌اند که معاویه مسموم کرد. همچنین عبدالرحمن بن خالد ولید. خالد ولید، آن سردار معروف، پسرى دارد به نام عبدالرحمن که داعیه خلافت به سرش بود و بعد معاویه روى روشى که ایجاد کرده بود
ادامه مطلب را فردا شب ببینیم
۴۹۶
۱۲ مرداد ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.