بضی وقتا غم و دلتنگی امونتو میبُره، هرجا میری، هرکار میکن

بضی وقتا غم و دلتنگی امونتو میبُره، هرجا میری، هرکار میکنی، ولت نمیکنه، انگار شده جزوی از وجودت، اصلا تمومی نداره، حتی توو اوج خوشحالی، حتی وقتی کنارته و داره به چشمات نگاه میکنه، بازم اون غم توی چشمات هست..نمیدونم چرا، اما بضی وقتا، بضی آدما یه زخمایی به قلبمون میزنن، اونقد عمیق که بعد چن وقت بازم جاش درد میکنه، حتی اگه این زخما کار اون باشه و بعد خودش زخمارو پانسمان کرده باشه..