1 الی حبیبتی فی رأس السنة

1#الی حبیبتی فی رأس السنة
به دلبرم در روز نخست سال

۱
أنقل حبي لك من عامٍ إلى عام..
كما ينقل التلميذ فروضه المدرسية إلى دفترٍ جديد
أنقل صوتك.. ورائحتك.. ورسائلك..
ورقم هاتفك.. وصندوق بريدك..
وأعلقها في خزانة العام الجديد..
وأمنحك تذكرة إقامة دائمة في قلبي..
2
إنني أحبك..
ولن أتركك وحدك على ورقة 31 ديسمبر أبداً
سأحملك على ذراعي..
وأتنقل بك بين الفصول الأربعه..
ففي الشتاء، سأضع على رأسك قبعة صوف حمراء..
كي لا تبردي..
وفي الخريف، سأعطيك معطف المطر الوحيد
الذي أمتلكه..
كي لا تتبللي..
وفي الربيع..
سأتركك تنامين على الحشائش الطازجه..
وتتناولين طعام الإفطار..
مع الجنادب والعصافير..
وفي الصيف..
سأشتري لك شبكة صيدٍ صغيره..
لتصطادي المحار..
وطيور البحر..
والأسماك المجهولة العناوين...
3
إنني أحبك..
ولا أريد أن أربطك بذاكرة الأفعال الماضيه..
ولا بذاكرة القطارات المسافره..
فأنت القطار الأخير الذي يسافر ليلاً ونهاراً
فوق شرايين يدي..
أنت قطاري الأخير..
وأنا محطتك الأخيره..

عشقم را به تو از سالی به سال دیگر می برم
چنان که دانش آموزی تکلیف مدرسه اش را
در دفتر جدیدش می نویسد
صدایت را،بوی خوش و نامه هایت را
شماره ی تلفن و صندوق پستی تو را
جابه جا می کنم
و به گنجه ی سال نو می آویزم
و اجازه نامه ی اقامت دائم در قلبم را به تو می بخشم!
۲
دوستت دارم
و هرگز بر برگه ی [روزِ] ۳۱ دسامبرِ تقویم تنهایت نمی گذارم!
بر دستانم این سو و آن سو می برمت
و با تو میان فصل های چهارگانه جابه جا می شوم
زمستان ها روی سرت کلاه پشمی قرمز می گذارم
تا سردت نشود!
در پاییز تنها بارانی خود را
[که دار و ندارم بود] به تو خواهم داد
تا لباست تر نشود!
و بهار
تنها می گذارمت تا روی علف های تازه بخوابی
و شامت را با گنجشکان و ملخ ها بخوری
و در تابستان
برایت تور ماهیگیری کوچکی خواهم خرید
تا صدف و مرغان دریایی
و ماهیانِ ناشناخته بگیری
۳
دوستت دارم
و نمی خواهم به خاطره ی فعلهای زمان گذشته 
و خاطره قطارهای مسافربری
پیوندت بدهم!
چرا که تو آخرین قطاری هستی که شبانه روز 
بر رگهای دستم در سفری
تو واپسین قطار منی و
من آخرین ایستگاه تو...

#چکیده ازشعر نزارقبانی