جانم برون آمد ز غم، آخر به جانان کی رسم؟عقلم نماند و هوش هم، بر نازنینان کی رسم؟در جانم از غم خرمنی، صد پاره گشتم دامنیمن بنده ام بی جان تنی تا بر تو، ای جان، کی رسم؟❣