اگرچه تیغ اجل بی گنه فراوان کشت

اگرچه تیغ اجل بی‌گنه فراوان کشت
خدنگ ناز تو هردم هزار چندان کشت

به خاک رقص‌کنان میروم که غمزۀ دوست
اگرچه کشت مرا، همچو صبح خندان کشت

ز روز عمر فزون روز حشر طی کردم
ز بس‌که وصل توام زنده کرد و هجران کشت

چمن ز نوحه بیاسا که حشر نزدیکست
بهار زنده کند هرکه را زمستان کشت

شهید زهر نیم کآن سپهر خضر لباس
مرا به تیغِ تو یعنی؛ بآب حیوان کشت

#