هربار که نامت رااز دهانی می شنوم

هربار که نامت رااز دهانی می شنوم
گویی در رگهایم
هزار پرنده به یکباره
سوی آسمان پر می کشند
و از صدای بال زدنشان
پاره می شود زنجیرهای تنهایی ام.



🍃◍⃟‌💗‌
دیدگاه ها (۱)

آدمها شبیه لیوانندظرفیتهایی مشخص دارند...بعضی به اندازه استک...

گلی از شاخه اگر می چینیم برگ برگش نکنیمو به بادش ندهیم!لااقل...

آهنگ های خدا همیشه زیبا هستندگوش کن؛صدای طبیعت..صدای رودخانه...

فراموش کردنِ هیچ کس سخت نیست !کافی ست کمی صبر کنی ...آدم ها ...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط