حسین جانم

حسین جانم ...

عاقبـــت یک روز ، می پیچـد خبر که درگذشت
نوکـــری که کــــل عمــرش در ره دلبـــر گذشت

کاش اینگونـــه همــه یادی کننـــد از نوکـــرت :
مثل یک نوکــــر بیامد مثــل یک نوکــــر گذشت

از همـــان بـدوِ ولادت پشــت ایــــن در بوده ام
از جوانـــی تا به پیریّ ام به پشـــت در گذشت

جمله ی ناکام ، در وصف دل من صادق است
خود شود یک روضه‌ای،گر باز گویم سرگذشت

آرزوی کــــربــلایت کُــشت مــن را عـــاقبـــت
دیر شــد دیگـر برایم ، آب هم از سر گذشت

یاد غمهــــای شما خواب و خوراکـم را گرفت
یاد مُضطر بودنت هر روزِ من مُضطر گذشت

کاش میشد که همین جمله شود توصیف من :
لحظه های آخـرش در روضه ی اصغر گذشت