کشتی تومرا باقد رعنای بلندت

کشتی تومرا باقد رعنای بلندت
ای من به فدای شب گیسوی کمندت

اصلا نرود خواب به چشمان من امشب
از فکر تو و سرخی لبهای چو قندت

شیرین تری از هر چه عسل هر چه مربّا
خیلی نگرانم که مگسها ! نخورندت...

نثری؟ غزلی؟ مستندی ؟ شاه رمانی؟
کاینگونه شده ورد زبان ، بند به بندت!

هر دفعه تو در هر گذری حاشیه سازی
صد قافله صف بسته ز حالات لوندت

هشدار! زمینت نزند چشم حسودان
هرچند که رد کرده بلا، دود سپندت !

می میرم و غیر از نگهت قاتل من نیست
در روز قیامت چه کنی با گله مندت؟؟

نه جان منی، جان به تو دادم ، گله ای نیست
ای من به فدای قد و گیسوی کمندت !